Bi' Şarkı Var - II

Dün saat 13.30'dan 23.59'a kadar (hangardan çıkarken saate baktım, ahah deadline zamanı diye dalga geçtim, ordan hatırlıyorum) müzik yaptım veya dinledim. Kral TV'nin tek kamera ile üç farklı açıdan çekip, bize her şarkıyı üçer kere (provaları da sayarsak şarkı başı ortalama 6) performe ettirmesi (böyle bi kelime yok, evet) üzerine bir de 4 saat prova yaptık hangarda. Yattığımda 3-4 gün şarkı dinlememeye karar vermiştim. Baya radikal bir karardı bence.

Bunun üzerine geldi işte bu şarkı. Küçük amfiden odaya dönerken kafamda döndü baya, media player'da da döndü (bence bu cümlede çok döndü bu kelime, yeter) üç kez bu yazıya başlamadan önce (bu üç takıntısı Bilge Karasu'dan bulaştı), şimdi beşinciyi dönüyor galiba. Evet, basit bir linear algebra ile bir buçuk paragraf yazma hızımı hesaplayabiliriz böylece (şarkıyı yaklaşık 5 dakika alınız).

Coldplay'in, belki de en iddialı şarkısı bu. Girişindeki basit solonun hastası oluyoruz ilk. Şarkıdaki English Muff'n resmen "naber?" diyo, çok net-basit-etkili bir ton seçilmiş. Vokalin kafa sesi bazen rahatsız ediyor, ama şarkıyı bu kadar süre döndüren onun renkli sesi aslında. Solo öncesi (don't you shiver'a girmedenki) decrescendo'lar da etkileyici olmuş. Ama keşke, İngiliz müziğindeki baslara benzese imiş, şarkıdaki bas partisyonları. "Pink Floyd'u hiç mi dinlemedin olum" diyesim geldi basçıya, ritmin üzerine hi-hat tarzında bas yürümemeliymiş. Kesin yapmamış geçişleri, "cross'u duymamış", ya da "genç bir arkadaşmış, bu camiada yeni" gibi iyi niyetli teorilerim var bu konuda.

Yorgunluğumu unutturan çok az sebep var hayatımda. Birisi müzik. Basit bir oran orantı yaparsak (evet abi, cumartesi math201 sınavım var), müziğe baya aşığım.

Coldplay - Shiver