Mini Öykü - Sınav

Mini Öykü - Sınav

Başına ağır bir tokmak vurulmuş gibiydi, kafasını kaldırdığında. Saate baktı. İlk anda, göz bebeklerinin başka bir noktaya odaklanması sürecinde, birkaç saniye karartı hissetti. Damlasını kullanmamıştı bugün de, gözünü yormuştu üstelik. Muhtemelen kanlanmıştır diyordu. Saat üçe yirmi vardı. Galiba bu noktadan sonra, tevekkül ile dinlenmek lazım gelir dedi içinden. Çantasını toplarken gürültü çıkardığının farkındaydı, ama bilgi merkezindeki 7-24 hizmet veren odanın sakinleri pek alınmamıştı gürültüden. Zaten onlar da çalışmıyorlardı artık, muhtemelen facebook'taki "al dedi-git dedi" videosunu izliyorlar, veya ekşisözlük açmış "brutal vokal olarak devlet bahçeli" başlığında kaybolmuşlardı. Belki, kimseden homurtu veya çirkin bakış gelmemesinin sebebi şuydu, bu beş kişi zaten 3 saattir birbirleriyle olan sessizlik anlaşmasını bozmak istemiş ama cesaret edememişlerdi, cesaret edeni de alkışsız bir saygıyla dinliyorlar ve bu gürültüden garip bir haz alıyorlardı. Burnun sürekli aynı kokuyu aldığında yaşadığı uyuşukluğu, kulaklarıyla tecrübe ediyorlardı bu sefer. Uzun süre ses duymamanın verdiği garip alışkanlıkla kulaklarını yok zannedip, gürültü orkestrası eşliğinde duydukları sesleri, "aa, benim kulağım vardı lan" şeklinde bir hayretle ve sevinçle dinliyorlardı. Herneyse, zaten o sırada bunları düşünemeyecek kadar yorgun ve halsizdi. Öyle ki, hava soğuk olmasa, belki yurda varana kadar, genel vücut bitkinliğine yenik düşecek, çimlere yığılıp uyuyacaktı. Odasına giderken de kafasından geçen tek şey, iki saat önceki uyuşmazlıktı. Belki bu kadar çok kafasını derse vermemiş, zihnine giden tüm atpyi harcamamış olsaydı unutmazdı, kızın üzülmesine sebebiyet veren şeyi. Çok zor olacak yarın, diye düşünüyordu. Muhtemelen gelmeyecek, peki o zaman ne anlamı var ki haftasonu olmasının, diye söylendi içinden. Boşverdi hepsini, küsmesin diye fısıldadı kendine. Üzüldü yine, uğuldamaya başladı kulakları. 7 saat sonra math201 sınavı, aklında ise, formülden başka herşey.