Feridun Düzağaç
SGM'deki Feridun Düzağaç konserini izlemeye gittim bugün. Yaklaşık 1 yıl kadar sonra bir "SGM etkinliği"ne biletimi alarak, paşa paşa baştan sonuna kadar oturarak izlemeye gitmiş oldum. Hemen izlenimlerimi anlatayım:
Öncelikle Oya'nın olmayışı, beni derin hüzünlere itti. Halbuki Oya'yı çıplak gözle izlemek isterdim (cinsel içerikli konuşmuşum gibi oldu, bir kadın adının yanında çıplak deyince).
Oya'sız kadrosu ile, yani 7 siyah giyinmiş yaşlı erkek grubu olarak Feridun Düzağaç, sahnede ilginç bir şekilde alabildiğine çekici ve sempatikti (ya da çirkinden öte ne kullanılırsa kullanılsın bu tanıma uyuyor) (ayrıca, Feridun Düzağaç diyerek grubu hedef alıyorum, soliste de Feridun diyeceğim artık bu yazıda). Feridun'un "colormatik" gözlüğü, gitaristlerin amfilerinin tasarımlarının güzel, hatta F.D. tabiriyle "şekilli" olması, sahnede bir keman bulunması (kemanın bir kadını çağrıştıran bir enstrüman olması, kadınsız sahnede bu açıdan önemli oluyor) bu güzelliği ve çekiciliği artırmış olabilir pek tabi.
Sahnenin ötesinde, yeni şarkılar ile eskileri çok güzel yedirdiler. İnsanlara, Duman'ın son albümünün hemen sonrasındaki konserinde olduğu gibi "Yea, ben bu şarkıları bilmiyom, eski çalın lan" dedirtmediler. Seyirci ile dialogları ve esprileri hiç sırıtmadı. Konserden bir dialog :
S: Biz FeridunDüzağaçFanSitesi'nden geliyoruz.
F: Ya, fan demişken, salondaki fan'ları bi' açabilir miyiz, sıcak oldu içerisi.
Çok şarkı çaldılar, yaklaşık 2 saat sürdü konser, ve muhtemelen 25- 30 arası şarkı çaldılar (evet, evet). Fakat bir süreden sonra, hazırlandıkları konser şarkılarının hepsini çalmış, fakat salondaki istek üzerine daha fazla şarkı çalmaya niyetlenmişlerdi. Amma velakin unutulmuş şarkılardı bir çoğu (yani Feridun Düzağaç tarafından). Düzgün çalamadılar sondaki şarkıları. Feridun en sonunda itiraf etti : "Şarkılar çok olunca unutuluyor tabi" diye.
Her şeye rağmen çok güzel bir müzik gecesiydi.
Ayrıca, bundan sonra her konser tecrübemi buraya "konser sonrası" serisi ile yazacağım. Takipte kalın.
Öncelikle Oya'nın olmayışı, beni derin hüzünlere itti. Halbuki Oya'yı çıplak gözle izlemek isterdim (cinsel içerikli konuşmuşum gibi oldu, bir kadın adının yanında çıplak deyince).
Oya'sız kadrosu ile, yani 7 siyah giyinmiş yaşlı erkek grubu olarak Feridun Düzağaç, sahnede ilginç bir şekilde alabildiğine çekici ve sempatikti (ya da çirkinden öte ne kullanılırsa kullanılsın bu tanıma uyuyor) (ayrıca, Feridun Düzağaç diyerek grubu hedef alıyorum, soliste de Feridun diyeceğim artık bu yazıda). Feridun'un "colormatik" gözlüğü, gitaristlerin amfilerinin tasarımlarının güzel, hatta F.D. tabiriyle "şekilli" olması, sahnede bir keman bulunması (kemanın bir kadını çağrıştıran bir enstrüman olması, kadınsız sahnede bu açıdan önemli oluyor) bu güzelliği ve çekiciliği artırmış olabilir pek tabi.
Sahnenin ötesinde, yeni şarkılar ile eskileri çok güzel yedirdiler. İnsanlara, Duman'ın son albümünün hemen sonrasındaki konserinde olduğu gibi "Yea, ben bu şarkıları bilmiyom, eski çalın lan" dedirtmediler. Seyirci ile dialogları ve esprileri hiç sırıtmadı. Konserden bir dialog :
S: Biz FeridunDüzağaçFanSitesi'nden geliyoruz.
F: Ya, fan demişken, salondaki fan'ları bi' açabilir miyiz, sıcak oldu içerisi.
Çok şarkı çaldılar, yaklaşık 2 saat sürdü konser, ve muhtemelen 25- 30 arası şarkı çaldılar (evet, evet). Fakat bir süreden sonra, hazırlandıkları konser şarkılarının hepsini çalmış, fakat salondaki istek üzerine daha fazla şarkı çalmaya niyetlenmişlerdi. Amma velakin unutulmuş şarkılardı bir çoğu (yani Feridun Düzağaç tarafından). Düzgün çalamadılar sondaki şarkıları. Feridun en sonunda itiraf etti : "Şarkılar çok olunca unutuluyor tabi" diye.
Her şeye rağmen çok güzel bir müzik gecesiydi.
Ayrıca, bundan sonra her konser tecrübemi buraya "konser sonrası" serisi ile yazacağım. Takipte kalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder